MIKE FARRIS (US)
Salvation in Lights

"Mike Farris has enough heart, soul, and power to light up a city. He mixes up the elements and turns them into something new, beautiful, and uniquely his own."
--Buddy Miller

Nu de kalender nog zoveel blaadjes telt als ondergetekende haarsprieten op zijn schedel wordt het stilletjes tijd om nog wat overblijvende (schaarse) tijd te steken in de voorbereiding van de jaarlijstjes, een overzichtje te maken van artiesten die het (bijna) afgelopen jaar toch wel indruk op deze jongen hebben gemaakt. Ondermeer Ryan Shaw (fantastisch op BRBF, '08), Eli "Paperboy" Reed (fantastisch op BRBF, '09 ?) steken er in het rijtje "opzienbarende strotjes" huizenhoog bovenuit. Op de valreep komt deze Mike Farris ook nog zijn opwachting maken met het album " Salvation In Lights" dat weliswaar al in 2007 verscheen maar blijkbaar in Europa over het hoofd werd gezien.  Mike Farris, ex lid van the Screaming Cheetah Wheelies en Double Trouble (the rhythm section of the late guitar legend Stevie Ray Vaughn)  had een bijna - dood  - ervaring nodig om opnieuw op het rechte pad te geraken. Bijna de pijp uit door een "accidential" combinatie van pillen en drank made Farris a desperate cry out to God.... and God responded. 

"The Precious Lord took his hand ", wees de man op het bestaan van aan een aantal deep Southern inspired Gospel tunes als het schitterende "Sit Down Servant", " Oh Mary Don't You Weep" ( harmony vocals  Brenita Reed en een resem  toeters, bellen, clarinet, trombone, sax en Eric Holt on piano, Wurlitzer, Hammond).  Farris graaft met het zelfgepende " Streets Of Galilee" en het waarschuwende vingertje - in - de - lucht on "The Devil Don't Sleep" op een sublieme wijze in de tradition of spirituality that runs trough gospel, American folk, soul, blues and rock.  Automatisch arriveer je dan bij Sam Cooke  wiens "Change Is Gonna Come" in een schitterende "Farris" outfit  wordt gehuld. Sister Rosetta Tharpe's "Can't No Grave Hold My Body Down" ondergaat hetzelfde excellente "Farris" arrangement en krijgt  een hedendaags lekker swingend blues tintje. Hallelujah praise the Lord voor Mike Farris en zoveel vakmanschap dat met "Selah Selah", " The Lonely Road" en "I'm Gonna Get There" uitgroeidt naar meesterschap en ondermeer linkt naar het succesrijke (soul) verleden van Stax Records.

This isn't a story about a worship band, or about a youth pastor who happens to write songs. It's a story about a guy working out his salvation with a guitar....     Verplichte aanschaf / it's a cracker / a must have cd /  en .....Mike Farris also fantastisch on BRBF '09 ????     (SWA) Met dank aan Tyler Pittman.